Velkomin
Sjálfstæðisflokkurinn á Akureyri
Fréttir og greinar
Nú liggur fyrir á alþingi og til umræðu í Umhverfis – og samgöngunefnd tillaga til þingsályktunar um breytingu á þingsályktun um áætlun um vernd og orkunýtingu landsvæða, nr. 24/152 frá umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra. Í þingsályktunartillögunni er mælt fyrir því að Holtavirkjun, Urriðafossvirkjun og Skrokkölduvirkjun fari úr biðflokki í nýtingarflokk rammaáætlunar. Það er vel og styðja undirritaðir, sem eiga sæti í umhverfis- og samgöngunefnd, þá tillögu. Einnig er mælt fyrir því í sömu þingsályktun að Héraðsvötn og Kjalölduveita fari úr biðflokki í verndarflokk. Þá tillögu styðja undirritaðir ekki og munu leggja fram breytingartillögu þar sem lagt er til að ofangreindir virkjanakostir fari einnig í nýtingarflokk rammaáætlunar. Á Íslandi er orkuskortur og þarf nauðsynlega að fara í stórtækar virkjanaframkvæmdir á næstu árum til að mæta núverandi orkuþörf og áætlaðri orkuþörf næstu árin. Í orkuspá sinni gerir Landsnet ráð fyrir því að orkuþörf muni aukast um 5.000 gígawattsstundir til ársins 2035. Þeir orkukostir sem lagðir eru til hér að ofan munu framleiða um 3.700 gígawattsstundir en tillaga ráðherra er að helmingur þeirra fari í vernd. Við það verður ekki unað. Kjalölduveita er einn hagkvæmasti virkjanakostur Landsvirkjunar og Héraðsvötn eru einn stærsti virkjanakostur fyrirtækisins utan Þjórsársvæðisins. Í meðferð kostanna í rammaáætlun er ekki nægilega horft til mikilvægis orkuöryggis og náttúruvár. Þessir þættir eru alltaf að verða mikilvægari við val á virkjanakostum í heildarmatinu. Ráðherra hefur lýst því yfir að hann ætli að styðja frekari orkuöflun á Íslandi. Nú reynir á hvort stefna ráðherrans og ríkisstjórnarinnar sé einungis í orði, en ekki á borði. Jens Garðar Helgason varaformaður Sjálfstæðisflokksins og oddviti Sjálfstæðisflokksins í Norðausturkjördæmi Ólafur Adolfsson oddviti Sjálfstæðisflokksins í Norðausturkjördæmi
Íslenskt samfélag stendur frammi fyrir raunverulegum og vaxandi áskorunum í útlendingamálum. Þessar áskoranir snúast ekki eingöngu um fjölda umsækjenda, aðlögun að íslensku samfélagi eða kerfislæga hluti. Þær snúast um traust. Traust á kerfinu. Traust á stjórnmálunum. Og traust á því að við förum eftir leikreglum, sama hver á í hlut. Þess vegna fagna ég því að níu þjóðarleiðtogar Evrópu hafi nýverið stigið fram og kallað eftir nýrri umræðu um hvernig túlkun alþjóðlegra mannréttindareglna samræmist þeim veruleika sem ríki Evrópu glíma nú við. Þar á meðal eru Danmörk, Ítalía, Austurríki og Pólland. Ríki sem, hvert á sinn hátt, hafa þurft að takast á við erfið mál og sýnt vilja til að standa vörð um lýðræðið og innra öryggi sitt. Það er ekki kallað eftir því að afnema mannréttindasamninga, heldur eftir því að stjórnmálamenn fái svigrúm til að axla sína ábyrgð. Því miður var Ísland ekki með í þessari sameiginlegu yfirlýsingu, og við verðum að velta því fyrir okkur hvers vegna. Af hverju kýs íslensk ríkisstjórn að sitja hjá þegar Evrópa ræðir hvernig megi byggja upp kerfi sem stendur vörð um mannréttindi án þess að gefa eftir í framkvæmd. Við megum ekki vanmeta þessa umræðu. Festan skiptir máli. Þegar reglur eru óskýrar, þegar kerfið er veikt, þá þrífst óréttlæti. Bæði gagnvart þeim sem þurfa vernd og þeim sem bera ábyrgð á að veita hana. Stjórnmálamenn eiga að leiða þessa umræðu. Ekki hlaupa undan henni og ekki reyna að leysa flókin mál með popúlískum undantekningum. Þegar þingmenn grípa inn í réttmætt stjórnsýsluferli með vísan í sínar persónulegu skoðanir og tilfinningar, þá fer allt kerfið að halla. Það skiptir ekki máli hversu velmeinandi inngripið er, kerfið má ekki ráðast af því hver hringir. Það verður að byggjast á lögum, ramma og faglegum grunni. Kerfið verður að halda. Þess vegna er það grafalvarlegt þegar einstakir þingmenn reyna að hafa áhrif á niðurstöður stjórnvalda með óformlegum hætti. Í Kastljósi í vikunni, þar sem ég mætti Víði Reynissyni þingmanni Samfylkingarinnar, kom þetta berlega í ljós. Þar viðurkenndi Víðir að hann hefði einn tekið ákvörðun um að leka trúnaðarupplýsingum um meðferð máls hjá allsherjar- og menntamálanefnd til Útlendingastofnunar með það að markmiði að hafa áhrif á ákvörðun stofnunarinnar.. Þetta var ekki ákvörðun nefndarinnar, þó svo að Víðir hafi látið í veðri vaka í samskiptum sínum við Útlendingastofnun að svo væri. Þetta var ákvörðun þingmannsins – gegn vilja annarra nefndarmanna og með þessari ákvörðun rauf hann þagnarskyldu sem á honum hvílir. Við verðum að vera skýr í þessari umræðu. Við þurfum að standa vörð um mannréttindi án þess að gefa afslátt af framkvæmdinni. Það er ekki mannúð að hafa óljósar reglur. Það eru ekki mannréttindi að leyfa pólitískum afskiptum að móta stjórnvaldsákvarðanir. Og það er ekki ábyrgð að forðast að tala skýrt um nauðsyn breytinga. Við í Sjálfstæðisflokknum höfum sagt það um árabil: Við verndum þá sem verndar þurfa. En við verndum líka réttarríkið, því án þess er enginn öruggur. Hvorki þeir sem hér fæðast né þeir sem hingað koma. Guðrún Hafsteinsdóttir formaður Sjálfstæðisflokksins
Það er kómískt að fylgjast með orðræðu stjórnarliða og fylgihnatta þeirra um að umræða stjórnarandstöðunnar á yfirstandandi þingi sé meiri en hefur verið undanfarin ár og áratugi. Í stuttu máli stenst það enga skoðun. Það sem er öllu alvarlegra er hinn undirliggjandi tónn um að stjórnarandstaðan eigi helst ekki að vera að skipta sér af frumvörpum þeim sem ríkisstjórnin ber á borð, þar sem hún sé ekki í meirihluta og eigi því að halda sér til hlés. Einhver kannast við hljóminn vestan hafs þar sem Trump nokkur er iðinn við að minna á að hann hafi unnið og því eigi allir aðrir að halda sér saman. Það vekur nokkra undrun að núverandi ríkisstjórn taki sér þá orðræðu til fyrirmyndar. Auðvitað á að bera virðingu fyrir lýðræðislega kjörnum meirihluta. En þingræði það sem við búum við í okkar góða lýðræðisríki krefst þess að hlutverki minnihlutans sé líka sýnd virðing. Stjórnarandstaða í þingræðisríki hefur mikilvægum skyldum að gegna eins og þingskapalögin bera með sér. Það á ekki að þurfa að minna á að það eru ekki ráðuneytin sem setja lögin í landinu, heldur liggur löggjafarvaldið hjá Alþingi. Virðingarleysi meirihlutans gagnvart þinginu hefur sýnt sig allt frá fyrstu dögum ríkisstjórnarinnar. Verkstjórnin boðaði strax að hún myndi láta verkin tala. Hún skreytir sig með þeim stolnu fjöðrum að hún hafi lagt fram fleiri mál en almennt gerist en sleppir því alfarið að minnast á að stærstur hluti þeirra mála lá tilbúinn frá síðustu ríkisstjórn. Þau mál sem koma ný inn á þing eru illa unnin, án nauðsynlegra greininga eða fullnægjandi samráðs og kalla að sjálfsögðu á tilheyrandi umræðu og rýni þingsins. Þeirri umræðu er þó mætt með skætingi og strámönnum um meint málþóf og fyrirstöðu þeirra sem eru einfaldlega að axla ábyrgð sína svo að stuðla megi að þeirri umgengni við lagasetningu sem þingsköp kveða á um. Ríkisstjórnin bítur svo höfuðið af skömminni með því að boða enn ný mál þar sem meðal annars á í frumvarpi um strandveiðar, án nokkurs samráðs eða greininga, að stíga frá vísindalegri ráðgjöf sem stuðlar að ósjálfbærni veiða. Þessu frumvarpi verður ekki lýst með öðrum hætti en sem lagasetningarlegum sóðaskap. Það að málið berst þinginu nokkrum dögum fyrir þinglok sýnir síðan svart á hvítu að ríkisstjórnin lítur á þingið einungis sem stimpilpúða sem án orða, umræðu eða athugasemda á að samþykkja þau mál sem koma þaðan, sama hversu vond og illa unnin þau eru. Hin meinta verkstjórn ætti að íhuga að fara á byrjendanámskeið í verkefnastjórnun. Það er meirihlutinn sem ber alla ábyrgð á því hversu seint og illa unnin mál hans koma inn í þingið. Það þýðir ekki að verða hvumpinn í garð stjórnarandstöðu sem í þeirri vondu stöðu er einfaldlega að sinna sínu lýðræðislega hlutverki. Hildur Sverrisdóttir þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins
Íslendingar hafa um áratugaskeið haldið hátíðlegan sjómannadag til að heiðra sjómennina okkar, þessar hetjur hafsins sem hafa staðið vaktina á ólgusjó í blíðu og stríðu. Þessi dagur er ekki aðeins tækifæri til að fagna með fjölskyldum og vinum, heldur fyrst og fremst til að þakka sjómönnum fyrir ómetanleg störf í þágu þjóðarinnar. Á hverjum einasta degi ársins leggja þeir líf sitt og limi í sölurnar til að tryggja okkur hinum afkomu og öryggi; þeir sækja björg í bú yfir úfinn sæ, skapa verðmæti úr auðlindinni og skila þjóðarbúinu gjaldeyristekjum sem undirbyggja lífskjör okkar allra. Íslendingar eiga langa sögu sjómennsku og sjávartengdrar verðmætasköpunar. Hún er ekki bara hluti af fortíðinni heldur líka af nútíðinni og framtíðinni. Því án öflugrar sjómennsku og öflugs sjávarútvegs værum við allt önnur þjóð. Við Íslendingar þurfum á svona dögum að leiða hugann að hlutskipti sjómanna og átta okkur á að sjálfsögð gæði daglegs lífs; ferskur fiskur á disknum, atvinnutækifæri um land allt, góðar tekjur þjóðarbúsins, koma ekki af sjálfu sér. Þau verða til m.a. fyrir dugnað og þrautseigju sjómannastéttarinnar, sem á skilið virðingu okkar og hlýhug. Þó að margt hafi breyst í sjávarútvegi hefur eitt staðið í stað: mikilvægi greinarinnar fyrir efnahag Íslands og samfélagið í heild. Sjómenn og sjávarútvegur skapa ekki bara störf og útflutningstekjur – þau skapa líka festu í byggðum og tengingu við náttúruauðlindir landsins. Það skiptir máli fyrir heila þjóð. Já, sjómenn eru lykilfólk í íslensku atvinnulífi. Þeir veiða af ábyrgð og þekkingu og með þeim hætti sem tryggir að við getum skilað auðlindinni áfram til næstu kynslóða. Sjávarútvegurinn hefur á síðustu áratugum gengið í gegnum gríðarlega umbreytingu – frá erfiðisvinnu í handafli yfir í háþróaða tækni, þekkingu og sjálfbærni. Það er árangur sem við getum verið stolt af. Á sama tíma má ekki gleyma því að starfið sjálft – það að fara á sjó – krefst enn mikils. Það er dýrmætt að þjóðin taki frá dag á hverju ári til að staldra við og þakka sjómönnum fyrir þeirra framlag. Þess vegna ber okkur skylda til að standa vörð um góð starfsskilyrði sjómanna, öflugt samkeppnishæft umhverfi í sjávarútvegi og að halda áfram að nýta auðlindina á ábyrgðarfullan hátt. Við verðum að tryggja að íslenskur sjávarútvegur verði áfram í fremstu röð, ekki bara í afkomu heldur líka í nýsköpun, sjálfbærni og virðingu fyrir mannauðnum sem knýr hann áfram. Sem formaður Sjálfstæðisflokksins vil ég nota tækifærið og óska ykkur öllum, fjölskyldum ykkar og landsmönnum til hamingju með daginn. Takk fyrir störfin, framtakið og verðmætin. Takk fyrir að halda áfram að gera Ísland að sterkari, sjálfbærari og öflugri þjóð. Til hamingju með sjómannadaginn. Guðrún Hafsteinsdóttir formaður Sjálfstæðisflokksins
